(این مراسم توسط هیئت متوسلین به قمر بنی هاشم(ع) برگزار شد)

همزمان با شب اول محرم، محفل قرآنی نورالساجدین توسط هیئت قمر بنی هاشم(ع) در مسجد امام سجاد(ع) سبزوار برگزار شد.

در این محفل قرآنی که با حضور قاریان و حافظان برجسته استانی و کشوری با همکاری دارالقرآن ثامن الحجج(ع) سبزوار برگزار شد، حجت الاسلام مهدی بدری از طلاب سبزواری حوزه علمیه قم به بیان مطالبی پیرامون تاثیر برکات قرآن بر زندگی افراد خصوصا جوانان و نوجوانان پرداخت و این کتاب الهی را نسخه حیات بخش برای زندگی بشر در تمامی اعصار و زمان ها دانست.

این برنامه با حضور بیش از ۵۰۰ نفر از فعالان و علاقمندان به علوم قرآنی آغاز و با تلاوت قاریان قرآن و اجرای برنامه حافظ کل قرآن کریم شهرستان سبزوار ادامه یافت و اجرای همخوانی دارالقرآن ثامن الحجج(ع) پایان بخش برنامه ها بود.

در این محفل قرآنی، از سوی مسئولین هیئت قمر بنی هاشم(ع) به حافظان، قاریان و ۳ نفر از حاضرین که در مسابقه شرکت کردند جوایز نفیسی از جمله سکه طلا و کمک هزینه سفر زیارتی کربلای معلی اهدا شد.

اخر ای علقمه فریادرسی میآید ....

- هادی منوری

گوش کن گوش، صدای نفسی می آید

مشک بر دوش، از آن دور، کسی می آید

کیست این مرد که این گونه به دشمن زده است؟

که ز هر گوشه، صدای جرسی می آید

این قدر موج نزن در عطش دیدن او

آخر، ای علقمه! فریادرسی می آید

بس که خفتند در این بادیه گل گون کفنان

"موسی این جا به امید قبسی می آید"

سیدی بر کمرش، شال عزا می پیچد

گوییا از سر بالین کسی می آید

....

شعر شاه شمشاد قدان حافظ برای حضرت ابوالفضل و داستان این شعر:
مرحوم کل احمد آقا ( کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ) نقل می کردند که: « روزی جناب شیخ رجبعلی خیاط به من فرمودند: در عالم معنا، روح خواجه حافظ شیرازی را مشاهده کردم که بسیار منبسط بود. خواجه حافظ شیرازی رو به من کرده و گفت: من غزل شاه شمشاد قدان را، در وصف ماه منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام سرودم. و از این امر خیلی مسرور بود.»

شاه شمشاد قدان ، خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان

مست بگذشت و نظر بر منِ درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان

تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان

کمتر از ذره نئی، پست مشو، مهر بورز
تا بخلوتگه خورشید رسی چرخ زنان

بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِی داری
شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان

پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان

دامن دوست بدست آر و ز دشمن بگسل
مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان

با صبا در چمن لاله ، سحر می گفتم
که شهیدان که اند این همه خونین کفنان

گفت حافظ من و تو مَحرم این راز نه ایم
از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان

« حافظ »